Dysplazja stawu biodrowego jest wrodzoną lub nabytą w okresie noworodkowym bądź niemowlęcym nieprawidłowością budowy stawu biodrowego. Termin ten obejmuje wady dotyczące wszystkich elementów tworzących staw biodrowy, zarówno kostnych, np panewki stawu, jak i więzadeł. wcześniej była nazywana zwichnięciem stawu biodrowego. Częściej występuję u dziewczynek (około 80% przypadków) niż u chłopców.
Najczęściej występującym obrazem omawianej wady jest nieprawidłowo wykształcona panewka stawu biodrowego, która w zbyt małej części pokrywa głowę kości udowej, towarzyszy jej także nieprawidłowo ukształtowany koniec bliższy kości udowej. Dysplazja stawu biodrowego jest najczęściej występującą wadą wrodzoną. Przyczyna nie jest do końca znana. Prawdopodobieństwo wystąpienia dyspazji może być zależne od czynników takich jakich:
Dysplazję stawu biodrowego diagnozuje się poprzez wykonywane u każdego dziecka w pierwszym miesiącu życia badania klinicznego, obejmującego:
Badanie to uzupełniane jest o USG, na podstawie którego stwierdza się jeden z kilku typów stawów biodrowych wg Grafa:
W przypadku stwierdzenia dysplazji stawu biodrowego najczęściej stosuje się leczenie zachowawcze, polegające na prawidłowym ustawieniu głowy kości udowej dziecka, poprzez:
Wskazane jest także układanie dziecka w pozycji leżenia na brzuchu. Możliwe jest także ręczne nastawienie głowy kości udowej.
Nie leczone biodro dysplastyczne może powodować:
Profilaktyka dysplazji stawu biodrowego nie jest jednoznaczna ze względy na brak ściśle określonej przyczyny choroby. Należałoby zatem przestrzegać podstawowych zasad higieny i zdrowego stylu życia, zwłaszcza jeśli chodzi o kobiety w ciąży. Regularne badania USG oraz kontakt z lekarzem prowadzącym są istotne w zapobieganiu ewentualnym powikłaniom.
mgr Monika Musialik-Skinderowicz
Absolwentka Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach kierunku Fizjoterapia.